Terra Terrarium

non-fictie

Onze ruggen als twee schelpen tegen elkaar

De cellen in mijn lijf als atomen in een deeltjesversneller

Een stukje stof onevenredig aan het geld dat je ervoor betaalde 

Jouw bijna naakte lichaam in mijn keuken

Ik zag je nog nooit zo in het licht

Jij zag je nooit in het licht 

Je zegt dat je bang bent, ik vind dat heel logisch, ik ben dat ook en daarom kom ik me verontschuldigen, voor wat jij dacht dat ik bedoelde, voor wat ik dacht dat jij bedoelde, voor wat geen één van ons bedoelde, en wat we bedoelden kunnen we toch nooit begrijpen, snap je, gun je het me om het me te vertellen, om het aan mij te vragen, om te luisteren, om elkaar aan te raken waar een ander dat nooit wou, om de onzekerheid van een voorganger af te schudden zoals een slang dat doet met haar dode huid, of zoals een baardagaam, die soms hulp nodig heeft van hun verzorger, ik kan dat voor jou, ik kan het laatste stukje dode huid met een pincet uit je neus plukken en dan ben je helemaal nieuw en als jij dat dan ook voor mij doet ben ik ook helemaal nieuw en kunnen we samen verder zoals twee baardagamen die perfect in staat zijn alleen hun huid af te werpen, maar weten dat een helpende hand het ademhalen in dit warme, drukkende terrarium net een beetje gemakkelijker maakt.

Mijn nieuwe psycholoog, Jan,
is op burn-out verlof,
maar terwijl hij dus opbrandde, 
maande hij mij aan tot rust.

Om het eens anders te proberen
Om tijd tijd te laten zijn 
En een mens ook maar een mens.
Er moet niets bewezen worden
Er zijn geen potten gebroken; geen letters gebeiteld 

Hij heeft gelijk
Ik heb nergens een steen gevonden die een onbekende code ontcijferen kan. 
Geen opgraving is gaande, geen tombes worden gekraakt 
Geen hiernamaals in media res gestoord
Enkel wij in een wereld die tolt 
door oceanen en luchtpartijen.

We kunnen ons maar overgeven
aan de zwaartekracht
de g-krachten
en andere fysische verschijnselen
Die ik nooit begrepen heb. 

Wetenschap doet me heel weinig, ik heb het meer voor levende dieren en de onverklaarbare zee. 

Daarnaast heb ik besloten dat ik er genoeg tijd over heb laten gaan,
en dat Jan beter zelf wat rust had genomen