De verjaardagsfeestjes bij Elizabeth haar jaren ‘70 bungalow met zwembad, waar ik in de blauw witte keuken melk opschuimde en koffiezette. Ik weet niet meer waarom, waarschijnlijk hadden we al zoveel gedronken dat ik haast in slaap viel, maar stond de zon nog hoog aan de hemel en was mijn bikini alweer bijna opgedroogd.
De eerste keer dat ik zonder medicatie in slaap viel op Brams schoot toen we naar een slechte Netflix serie keken en hoe blij hij was hij dat voor mij kon zijn.
Mijn sibling en ik liggen in de blauwe zetel van mijn zus en we praten over weet ik veel wat.
De eindeloze zwembaden die we deden en baantjes die we trokken in Oost en West-Vlaanderen en hoe ik toen dacht dat het ons misschien wel zou lukken.
Met Friedle naar Brussel rijden en dertig keer mogen horen dat ik gevaarlijk rijd, daarna gaan brunchen en stoffen gaan kopen in dezelfde winkel waar we dat al eens jaren geleden deden, maar toen waren we nog geen vrienden, enkel klasgenoten. Toen was het ook geen mooi weer, maar goot het buiten op de Brusselse kasseien.
Het moment waarop mijn angst dat ik nooit voor zo’n kleine kat zou kunnen zorgen omsloeg in geluk toen het kleine, witte wezentje elke keer al spinnend naar de deur kwam aangelopen als die hoorde dat ik thuiskwam.
Toen Mara zei: “Dat geeft me dus echt leven, u doen lachen”.
De eerste keer dat ik zonder medicatie in slaap viel op Brams schoot toen we naar een slechte Netflix serie keken en hoe blij hij was hij dat voor mij kon zijn.
Mijn sibling en ik liggen in de blauwe zetel van mijn zus en we praten over weet ik veel wat.
De eindeloze zwembaden die we deden en baantjes die we trokken in Oost en West-Vlaanderen en hoe ik toen dacht dat het ons misschien wel zou lukken.
Met Friedle naar Brussel rijden en dertig keer mogen horen dat ik gevaarlijk rijd, daarna gaan brunchen en stoffen gaan kopen in dezelfde winkel waar we dat al eens jaren geleden deden, maar toen waren we nog geen vrienden, enkel klasgenoten. Toen was het ook geen mooi weer, maar goot het buiten op de Brusselse kasseien.
Het moment waarop mijn angst dat ik nooit voor zo’n kleine kat zou kunnen zorgen omsloeg in geluk toen het kleine, witte wezentje elke keer al spinnend naar de deur kwam aangelopen als die hoorde dat ik thuiskwam.
Toen Mara zei: “Dat geeft me dus echt leven, u doen lachen”.
